زبان مادری اولین زبان آموخته شده توسط فرد است، زبانی که فرد با آن تکلم می‌کند، با آن رشد می‌یابد و با آن هویت می‌یابد.

اما در بسیاری از کشورها ، زمانی که کودک به سنی می‌رسد که باید تحت آموزش رسمی قرار گیرد، با زبانی غیر از زبان مادری خود و با زبانی که در سراسر کشور به عنوان زبان رسمی شناخته شده و از لحاظ نظام آوایی- واژگانی و دستوری متفاوت از زبان مادری اوست، آموزش می‌بیند و از این مرحله است که پدیده دو زبانگی مطرح می‌شود.

گسترش علم و تکنولوژی، افزایش امکان جا به‌ جایی سریع جمعیت، تغییر مداوم شرایط اقتصادی و سیاسی، تغییر افقهای فرهنگی و نیازها و امیدهای انسانها و غیره باعث می شود دائماً در گوشه و کنار جهان افراد زیادی محل زیست خود را ترک کنند و در نقاط دیگری سکونت گزینند. این امر مستلزم سازگاری زبانی یعنی فراگیری یک زبان دیگر است.

نوع دیگری از دو زبانگی که به آن  دوزبانگی «کلاسیک» می گوییم، به این صورت که در بسیاری از کشورهای دنیا به علل تاریخی گروههایی از مردم که به زبانهای گوناگون سخن می‌گویند، قرنهاست که در کنار هم زندگی می‌کنند، عوامل اقتصادی و فرهنگی در این کشورها به گونه‌ای آرایش یافته است که یکی از زبانهای رایج در آنجا، به عنوان زبان رسمی شناخته می‌شود.

در چنین حالتی صرفا دو شیوه گفتار ، براساس اینکه چه شخصی مخاطب او باشد ، وجود دارد ؛ با وجود این ، حتی در این نوع دو زبانگی نیز فرد به یک زبان گرایش بیشتری نشان می دهد و زبان دیگر فرعی می شود .

روشهای دو زبانه شدن :

1.یکی از والدین فقط باید به یک زبان با کودک صحبت کند.

2.مدام صحبت کنید، آنچه را انجام می دهید توصیف کنید.

3. آواز بخوانید!

4. از گرامر به شکلی خلاق استفاده کنید!

5. زیاد کتاب بخوانید. تقریبا هر روز!

6. به محض اینکه کودک شروع به صحبت کرد، تنها در صورتی به درخواستها و پرسشهای آنها پاسخ دهید که به زبان شما آن مطالب را بیان کنند.

7. در خانه قوانین مشخصی برای کودک وضع کنید که به تماشای کارتون بپردازد.

8. بگذارید فرزندتان به مکالمات واقعی گوش کند.